کد مطلب:211181 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
اسباب کمال سعادت
ما كل من اراد شیئا قدر علیه و لاكل من قدر علی شی ء وفق له و لاكل من وفق اصاب له موضعا فاذا اجتمع النیة و القدره و التوفیق و الاصابة فهناك تجب السعاده
امام جعفر صادق (ع)
تمام كسانی كه تصمیم به كاری می گیرند قدرت بر انجام آن را ندارند و همه كسانی كه قدرت بر كاری را دارند توفیق انجام آن را ندارند - و همه كسانی كه توفیق انجام كاری را پیدا می كنند به هدف اصلی آن نمی رسند بنابراین هرگاه تصمیم و قدرت و توفیق و اصابت به هدف جمع شد وسایل سعادت همه جمع شده و انسان سعادتمند می گردد.
تكیه بر جای بزرگان نتوان زد بگزاف
تا كه اسباب بزرگی همه آماده شود
حضرت امام ششم علیه السلام كه علاقه مند به شاگردان خود خصوصا به دانشمندان متقی و
[ صفحه 384]
پرهیزكار آنان بوده میل داشت اسباب سعادت را برای همه آنها فراهم گرداند و لذا موجبات سعادت را به آنها می نمود و به عناوین مختلفه و طرق گوناگون آنها را از راه اطاعت شرع و تحكیم مبانی اصول عقاید و عمل به فروع و احكام شریعت به سعادت رهنمون می فرمود.
مواد اخلاقی و امهات ملكات را در مقدمه هر درس هر صبح و شام یادآوری می فرمود و درباره امید و خوف و رجاء و ایمان و شرایط مؤمن و آثار ایمان و علائم متقی و پارسا خط و رسائل فراوانی بیان و تعلیم فرموده است و به هر كس حضورش می رسید یا به بهر كه نامه مرقوم می فرمود یا برای هر كس استفتاء می كرد آغاز و انجامش نصیحت و اندرز و پند و موعظت بود كه توجه به خدا پیدا كنند و پرهیزكار شوند تا رستگار و موفق وكامیاب گردند [1] .
امام جعفر صادق (ع)
تمام كسانی كه تصمیم به كاری می گیرند قدرت بر انجام آن را ندارند و همه كسانی كه قدرت بر كاری را دارند توفیق انجام آن را ندارند - و همه كسانی كه توفیق انجام كاری را پیدا می كنند به هدف اصلی آن نمی رسند بنابراین هرگاه تصمیم و قدرت و توفیق و اصابت به هدف جمع شد وسایل سعادت همه جمع شده و انسان سعادتمند می گردد.
تكیه بر جای بزرگان نتوان زد بگزاف
تا كه اسباب بزرگی همه آماده شود
حضرت امام ششم علیه السلام كه علاقه مند به شاگردان خود خصوصا به دانشمندان متقی و
[ صفحه 384]
پرهیزكار آنان بوده میل داشت اسباب سعادت را برای همه آنها فراهم گرداند و لذا موجبات سعادت را به آنها می نمود و به عناوین مختلفه و طرق گوناگون آنها را از راه اطاعت شرع و تحكیم مبانی اصول عقاید و عمل به فروع و احكام شریعت به سعادت رهنمون می فرمود.
مواد اخلاقی و امهات ملكات را در مقدمه هر درس هر صبح و شام یادآوری می فرمود و درباره امید و خوف و رجاء و ایمان و شرایط مؤمن و آثار ایمان و علائم متقی و پارسا خط و رسائل فراوانی بیان و تعلیم فرموده است و به هر كس حضورش می رسید یا به بهر كه نامه مرقوم می فرمود یا برای هر كس استفتاء می كرد آغاز و انجامش نصیحت و اندرز و پند و موعظت بود كه توجه به خدا پیدا كنند و پرهیزكار شوند تا رستگار و موفق وكامیاب گردند [1] .
[1] بحارالانوار ج17.